پروژه کارآفرینی تولید و نصب ایزوگام در 29 صفحه ورد قابل ویرایش
خلاصه طرح
موضوع طرح:تولید و نصب ایزوگام
نوع تولیدات:ایزوگام
تعداد شاغلین:10 نفر
مشخصات سرمایه گذاری طرح(ارقام به میلیون ریال)
سرمایه گذاری کل طرح:3620
سرمایه گذاری ثابت:2200
سرمایه در گردش:1300
درآمد سالیانه:9500
سود ویژه:876
دوره بازگشت سرمایه:5030 ماه
نرخ بازدهی سرمایه:40%
شرح فرآیند و اطلاعات فنی مورد نیاز :
پیشگفتار :
ایزوگام، نام بازرگانی گونهای عایق آماده? ضد نم و رطوبت برای پوشاندن پشت بام، استخر و مانند آن است. ایزوگام پوششی است برای عایق کردن که برای جلوگیری از رخنه و نفوذ آب بهکار میرود، و از فرآوردههای نفتی بدست میآید.
پیشینه
عایق بندی رطوبتی ساختمان ها که تا چهل سال گذشته به صورت سنتی، با آسفالت و قیرگونی انجام میگرفت با پیدایش عایقهای رطوبتی و مزیتهای این نوع عایقها به تدریج جای خود را به این عایقها دادند. امروزه در بیشتر ساختمانها چه در مرحله? پی و فونداسیون و چه در ایزولاسیون دیوارها , سرویسها و پشت بام , ایزولاسیون با لایه عایق رطوبتی انجام میگردد.
چیستی و کاربرد
ایزوگام پوشش مقاومی از قیر و الیاف منصوعی است که با گرما بر بستر بام چسبانده میشود و از نفوذ آب و رطوبت به محیط زیر خود جلوگیری میکند. عمر ایزوگام بطور میانگین ?? سال است.
ایزوگام پدیدهای است صنعتی و متکی به دانش، آزمودگی(تجربه) و فناوری در راستای ایمن سازی سازه ها در برابر نم و رطوبت پیش آمده از بارش برف و باران. ایزوگام که گونههای گوناگونی دارد، پس از گذر از آزمونهای گوناگون، در آزمایشگاهای کارخانههای فرآوری، ضریب پایداریاش را افزایش خواهند داد.
لایههای گوناگون
لایههای گوناگون به ترتیب از رو به کف به شرح زیر میباشد:
· لایه? پلی اتیلن (polyethylene film) یا پودر معدنی(mineral powder) یا فویل آلومینیم (aluminum foil)
· بافت (tissue)
· پلی استر (polyester)
· مواد افزودنی ویژه
· لایه? پلی اتیلن (polyethylene film)
پلی اتیلن در یک نگاه
موارد استفاده : به صورت ترموپلاستیک ، فیبر
مونومر : اتیلن
روشهای پلیمریزاسیون : زنجیر رادیکالی آزاد
ریخت شناسی : بسیار کریستالی( پلی اتیلن خطی)، بی نظم( آمورف) با درصد تبلور پایین (پلی اتیلن شاخه ای )
دمای ذوب : در حدود 120-130 درجه سانتیگراد
دمای گذر از حالت شیشه ای : در حدود 80- درجه سانتیگراد( با توجه به درصد تبلور پلیمر تغییر میکند)
مقدمه ای در مورد پلی اتیلن
پلی اتیلنیها خانواده ای از رزینها می باشند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن ( C2H4 ) بدست می آیند . از طریق کاتالیست و روش پلیمریزاسیون این ماده می توان خواص مختلفی همچون چگالی، شاخص جریان مذاب (MFI) ، بلورینگی، درجهء شاخه ای و شبکه ای شدن، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی را در آنها کنترل کرد. پلیمرهای با وزن مولکولی پائین را به عنوان روان کننده(Lubricant) به کار می برند. پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط واکس هایی امتزاج پذیر (مخلوط پذیر) با پارافین می باشند و نهایتا پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر6000 در صنعت پلاستیک بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می دهند. پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده ای است ، به طوری که ساده تر از تمام پلیمرهای تجاری می باشد . یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم های کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هیدروژن چسبیده است که شکل آن را می توانید در زیر مشاهده کنید:
گاهی اوقات به جای اتم های هیدروژن در مولکول(پلی اتیلن)، یک زنجیر بلند از اتیلن به اتم های کربن متصل می شود که به آنها پلی اتیلن شاخه ای یا پلی اتیلن سبک (LDPE) می گویند؛ چون چگالی آن به علت اشغال حجم بیشتر، کاهش یافته است. در این نوع پلی اتیلن مولکولهای اتیلن به شکل تصادفی به یکدیگر متصل می شوند و ریخت و شکل بسیار نامنظمی را ایجاد می کنند. چگالی آن بین 910/0 تا 925/. است و تحت فشار و دمای بالا و اغلب با استفاده از پلیمریزاسیون رادیکال آزاد وینیلی (Free radical polymerization) تولید می شود. البته برای تهیهء آن می توان از پلیمریزاسیون زیگلر ناتا (Ziegler-Natta polymerization)نیز استفاده کرد شکل آن به صورت زیر است :
وقتی هیچ شاخه ای در مولکول وجود نداشته باشد آن را پلی اتیلن خطی (HDPE) می نامند. پلی اتیلن خطی سخت تر از پلی اتیلن شاخه ای است اما پلی اتیلن شاخه ای آسانتر و ارزانتر ساخته می شود. ریخت و شکل این پلیمر بسیار کریستالی شکل است. پلی اتیلن خطی محصول نرمالی با وزن مولکولی 200000-500000 است که آن را تحت فشار و دماهای نسبتاً پائین پلیمریزه می کنند. چگالی آن بین 941/0 تا 965/0 است و آن را بیشتر به وسیلهء فرآیند مشکلی که پلیمریزاسیون زیگلر ناتا نامیده می شود، تهیه می کنند. شکل این پلی اتیلن را در تصویر بالا میتوانید مشاهده کنید. پلی اتیلنی نیز وجود دارد که چگالی آن مابین چگالی این دو پلیمر است یعنی در محدودهء 926/0 تا 940/0 ؛ و آن را پلی اتیلن نیمه سنگین یا متوسط می نامند. پلی اتیلن با وزن مولکولی بین 3 تا 6 میلیون را پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا یا UHMWPE می نامند و با پلیمریزاسیون کاتالیست متالوسن تولید می کنند. مادهء مذبور فرآیند پذیری دشوارتری برخوردار بوده ولی خواص آن عالی است. هنگامی که از طریق تشعشع یا استفاده از مواد افزودنی شیمیایی ، این پلیمر تماما شبکه ای شود، پلی اتیلن یاد شده دیگر گرما نرم نخواهد بود. این ماده با پخت حین قالب گیری یا بعد از آن یک گرما سخت واقعی با استحکام کششی، خواص الکتریکی و استحکام ضربهء خوب در دامنهء وسیعی از دماها خواهد بود. از آن برای ساخت فیبرهای بسیار قوی استفاده می کنند تا جایگزین کولار (نوعی پلی آمید)در جلیقه های ضد گلوله کنند ؛ و همچنین صفحات بزرگ آن را می توان به جای زمین های اسکیت یخی استفاده کرد. به وسیلهء کوپلیمریزاسیون مونومراتیلن با یک مونومر آلکیل شاخه دار، کوپلیمری با شاخه های هیدروکربن کوتاه بدست می آید که آن را پلی اتیلن خطی با چگالی کم یا LLDPE می نامند و از آن اغلب برای ساخت اشیاءای شبیه فیلم های پلاستیکی ( کسیه فریزر ) استفاده می کنند.
مشخات قیر
?-درجه نفوذ: آزمایش درجه نفوذ برای تعیین سختی قیر مورد استفاده قرار میگیرد. در این آزمایش از یک سوزن استاندارد تحت اثر بار ??? گرمی در مدت ? ثانیه به داخل قیر در دمای ?? درجه نفوذ میکند. مقدار نفوذ برحسب دهم میلی متر درجه نفوذ نامیده میشود. هر چه درجه نفوذ کم تر باشد قیر سخت تر است.
?-گرانروی : هر چه کند روانی قیر بیش تر باشد خواص جامد بیش تری از خود نشان میدهد. واضح است در دماهای بالاتر کند روانی کم تر است. این مشخصه قیر با دستگاه سی بولت فیورل و یا به روش کینماتیکی اندازه گیری میشود.
?-درجه اشتعال : درجه اشتعال دمایی است که اگر قیر به آن دما برسد، گازهای متصاعد از آن با نزدیک شدن شعله، مشتعل میشوند و در سطح آن شعلهبه وجود میآید. حداکثر دمایی که میتوان قیر را در کارگاه گرم کرد به درجه اشتعال محدود میباشد.
?-افت وزنی : افت وزنی قیر در دمای بالا، در اثر تبخیر قسمتی از روغنها و ترکیبات نفتی آن میباشد. این مشخصه نیز از خواص مهم قیر است. افت وزنی قیر در اون در دمای ??? درجه سانتی گراد و در مدت ? ساعت (شرایط تغریبی پخت آسفالت) اندازه گیری میشود.
?-شکل پذیری یا انگمی : اگر نمونهای از قیر با سطح مقطع ? سانتی متر مربع را با سرعت ? سانتی متر/دقیقه بکشیم، مقدار افزایش طول نمونه را قبل از پاره شدن خاصیت انکمی قیر گویند.
?-درجه خلوص : میدانیم حلال قیر تترا کلرو کربن و سولفور کربن است. بنابراین اگر نمونهای از قیر را در هر یک از این مواد حل کنیم، ناخالصیهای آن باقی میماند و از آن جا درجه? خلوص قیر را میتوانیم تعیین کنیم. درجه خلوص عبارت است از: (وزن نمونه قیر) ÷ [(وزن ناخالصی) - (وزن قیر)]
?-درجه نظمی : درجه نرمی دمایی است که با رسیدن قیر به آن دما، قیر از حالت جامد به حالت روان در میآید. هرچه درجه نرمی قیر بیش تر باشد، حساسیت کم تری نسبت به تغیرات دما دارد. درجه نرمی قیرهای معمولی حدود ?? تا ?? میباشد.